I czując cię obok opowiem o wszystkim jak często się boję i czuję się nikim.

Zastanawiasz się jak to jest, że zależy ci na kimś, a ranisz tę osobę. I tej osobie na tobie zależy, ale też cię rani, mimowolnie, nie zastanawiając się nad tym nawet przez sekundę. Nieświadomie. Jesteś skłonny do wielu poświęceń, ale tej osobie brakuje odwagi, by podzielić się z tobą swoimi problemami, kłopotami i za wszelką cenę chce uporać się z nimi sam. Mimo, że ma świadomość, że może na tobie polegać, że zrobisz co będziesz mógł. I na pewno przy nim będziesz, nie zostawisz, nawet jeśli nie dasz rady pomóc, to będziesz udzielać duchowego wsparcia. I kiedy wiesz, że zależy ci tak bardzo, że jesteś w stanie poświęcić swoje szczęście, by sprawić przyjemność tej osobie, a ona tego nie docenia albo wcale tego od ciebie nie chce – łamie ci się serce. Nie ufa ci. I czujesz jakby twoje życie rozpadało się na drobne kawałeczki. Cały świat wypada ci w jednej chwili z rąk, czujesz jak przelatuje ci przez palce. Po chwili wściekasz się na siebie, bo przecież wiesz, że wszystko będzie dobrze, że jakoś się ułoży i nie powinieneś się martwić, jednak to zalega gdzieś w tobie, jest zakorzenione bardzo głęboko i nie potrafisz się tego pozbyć. W żaden sposób, bo jest to silniejsze od ciebie.



Momentami zastanawiasz się jak to się stało, że wylądowałeś w takim miejscu, nie wiesz co tu robisz i żyjesz z tą świadomością, że kompletnie tu nie pasujesz. Starasz się dopasować, dostosować i przez pewien czas jest naprawdę dobrze. Dopóki nie zaczyna ci brakować twojego poprzedniego życia. Najpierw odczuwasz delikatną tęsknotę, chciałbyś zrobić coś inaczej, pójść w inną stronę, by za jakiś czas dostrzec, że przeszkadza ci to coraz bardziej, że zmieniłbyś więcej rzeczy. I boli cię to, bo kochasz, nie chcesz stracić ani ranić, jednak zdajesz sobie sprawę, że ta druga strona najprawdopodobniej nie zrobiła by dla ciebie tego samego, że poświęciłeś już tak wiele. I stajesz przed wyimaginowanym obrazem końca znajomości, robisz kalkulację zysków i strat, zastanawiasz się z czym zostaniesz. Bilans wychodzi na minus.

Jednak tkwisz w tym nadal, stąpasz niepewnie, bo boisz się, że lód się pod tobą skruszy, że już się nie uratujesz. Bo nie będzie nikogo, kto wyciągnie pomocną dłoń, a sam nie będziesz miał wystarczająco dużo siły, by utrzymać się na powierzchni. Zastanawiasz się co możesz zmienić, jak się zachować. Z jednej strony pragniesz odciąć się od wszystkiego, odpocząć chwilę, by ruszyć na podbój świata, zrobić wszystkie te rzeczy, o których marzysz, które dusisz w sobie od dłuższego czasu. Z drugiej jednak nie wyobrażasz sobie życia bez tej osoby, stoisz na rozstaju dróg, nie wiedząc którą wybrać.